Aber nid numen im letschte Schtündli säge mer: So, jitz isch es Zyt! Mir säge das geng, we mer ds Gfüehl hei, me dörf nid lenger warte. U de heissts de: D Zyt isch do! U we öppis ganz pressant isch, de säge mer: Es isch höchschti Zyt! Geschter wärs emänd z früe gsi, aber morn ischs vilicht scho z schpät, u der rächt Zytpunkt isch verpasst worde. Das alls zeigt, dass mer es gsunds Gfüehl für d Zyt hei. We aber der Bärner rüeft: nume nid gschprängt!, de meint er allwä, dass alls zu syre Zyt chunt, gob mer jitz juflen oder schlärpele.

• Teile dieses Buch auf:
• twitter
• facebook