Erst südwarts, denn westwarts – un as wi op beide Sieden dat gröngriese Watt harrn, weer mi so, as kunnen wi liek na Helgoland dörchfahrn. Aver denn wör de Damm bilütten breeder, Buuschwark un Hüüs leten sik utmaken. un opletzt weer dar’n Diek, de uns stoppen dä.
Op den sünd wi ropstegen. Man ik weer justemang so hoch, dat ik dat Water sehn kunn, dar reet mi de Wind de Mütz vun den Kopp, leet se rullen as’n Rad, smeet se hoch as’n Diskus – un düker se in’t Water. Wat wahrhaftig keen Heldenstück is, bi den Anloop!

• Teile dieses Buch auf:
• twitter
• facebook